شنوایی سنجی کودکان

ارزیابی شنوایی در نوزادان

شنوایی سنجی نوزادان بسیار اهمیت دارد، زیرا شنوایی صحیح نقش مهمی در رشد گفتار، زبان و مهارت‌های ارتباطی ایفا می‌کند. تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی می‌تواند به درمان مؤثر و پیشگیری از مشکلات طولانی‌مدت کمک کند.

۱. اهمیت ارزیابی شنوایی در نوزادان

• نوزادان ممکن است با مشکلات شنوایی مادرزادی یا اکتسابی به دنیا بیایند.
• شناسایی زودهنگام می‌تواند به شروع مداخله‌های درمانی و توانبخشی مانند استفاده از سمعک، کاشت حلزون یا درمان گفتار کمک کند.
• در بسیاری از کشورها، غربالگری شنوایی نوزادان بخشی از مراقبت‌های بهداشتی اولیه است.

۲. روش‌های ارزیابی شنوایی در نوزادان

الف. آزمایش‌های غربالگری اولیه

این آزمایش‌ها معمولاً در بیمارستان پس از تولد انجام می‌شوند و سریع و بدون درد هستند.

۱. آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR یا AABR)

• نحوه عملکرد:
  امواج مغزی در پاسخ به صداهای پخش‌شده از طریق هدفون اندازه‌گیری می‌شود.
• ویژگی‌ها:
  • دقیق‌ترین روش برای تشخیص کم‌شنوایی در نوزادان.
  • برای نوزادان خوابیده یا آرام بسیار مناسب است.

۲. آزمون گسیل‌های صوتی گوش (OAE)

• نحوه عملکرد:
  بررسی پاسخ‌های گوش داخلی (حلزون) به صدا.
• ویژگی‌ها:
  • سریع و آسان.
  • برای تشخیص عملکرد سلول‌های مویی گوش داخلی.

ب. آزمون‌های تشخیصی پیشرفته

اگر نتایج غربالگری اولیه مشکوک باشد، آزمایش‌های پیشرفته‌تر انجام می‌شود.

۱. آزمون آستانه شنوایی با استفاده از ABR

• شناسایی شدت کم‌شنوایی و تأیید نتایج غربالگری.

۲. تمپانومتری (Tympanometry)

• بررسی عملکرد گوش میانی و شناسایی مشکلات مانند وجود مایع یا عفونت.

۳. آزمون رفلکس آکوستیک

• اندازه‌گیری پاسخ گوش به صداهای بلند.

۳. علائم هشداردهنده مشکلات شنوایی در نوزادان

اگر نوزاد شما به آزمایش غربالگری دسترسی نداشته است، به این علائم توجه کنید:

1. نوزاد به صداهای بلند واکنش نشان نمی‌دهد.
2. در سن ۳ ماهگی به صداها یا صحبت‌های شما واکنش نشان نمی‌دهد.
3. در سن ۶ ماهگی نمی‌تواند جهت صدا را تشخیص دهد.
4. تأخیر در گفتار یا ناتوانی در تولید صداهای ابتدایی مانند "بابا" و "ماما".

۴. چه زمانی باید آزمایش شنوایی انجام شود؟

• غربالگری اولیه:
  باید در اولین هفته‌های تولد یا قبل از یک ماهگی انجام شود.
• تشخیص قطعی:
  در صورت شناسایی مشکل، آزمایش‌های دقیق‌تر تا سن ۳ ماهگی انجام شود.
• شروع مداخله:
  درمان و توانبخشی باید تا ۶ ماهگی آغاز شود.

۵. عوامل خطر برای کم‌شنوایی نوزادان

نوزادانی که این عوامل را دارند، در معرض خطر بیشتری برای کم‌شنوایی هستند:

1. سابقه خانوادگی کم‌شنوایی.
2. زایمان زودرس (نارس بودن).
3. زردی شدید که نیاز به تعویض خون داشته است.
4. عفونت‌های مادر در دوران بارداری (مانند سرخجه، سیتومگالوویروس یا توکسوپلاسموز).
5. مصرف برخی داروهای سمی برای گوش توسط مادر یا نوزاد.
6. نوزادانی که در بخش مراقبت‌های ویژه (NICU) بستری بوده‌اند.

۶. مداخله و درمان

1. سمعک:
   برای نوزادانی با کم‌شنوایی خفیف تا متوسط.
2. کاشت حلزون:
   در صورت کم‌شنوایی شدید یا عمیق که سمعک مؤثر نباشد.
3. آموزش گفتار و زبان:
   جلسات گفتاردرمانی برای کمک به توسعه زبان.
4. آموزش والدین:
   والدین باید یاد بگیرند که چگونه با نوزاد ارتباط برقرار کنند و او را حمایت کنند.

۷. اهمیت پیگیری منظم

• حتی اگر آزمایش اولیه شنوایی نوزاد نرمال باشد، در صورت وجود عوامل خطر، باید ارزیابی‌های منظم انجام شود.
• برخی مشکلات شنوایی ممکن است در سال‌های بعدی زندگی ظاهر شوند.

اگر سوالی درباره روش‌های ارزیابی یا مشکلات شنوایی دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم! ????

samakpaytakht.com